Wady wzroku krótkowzroczność i dalekowzroczność – różnice przebiegu

Krótkowzroczność i dalekowzroczność to, obok astygmatyzmu, najczęściej diagnozowane wady wzroku. Według badań Krajowej Rzemieślniczej Izby Optycznej prawie połowa Polaków cierpi na którąś z nich.

A chorych będzie tylko przybywać. Coraz częściej pracujemy przecież w trybie zdalnym, przed ekranem laptopa. Po pracy zaś relaksujemy się zazwyczaj z telefonem w ręce. Warto wiedzieć więc, jak objawiają się wady wzroku, na czym polegają, a przede wszystkim jaki mają przebieg i co zrobić, by był on możliwie łagodny.

Krótkowzroczność i dalekowzroczność. O co w tym wszystkim chodzi?

Gdy zapytasz kogoś, dlaczego nosi okulary, zwykle usłyszysz, że jest krótkowidzem bądź dalekowidzem. Co oznacza to w praktyce i jak dokładnie funkcjonuje wzrok takiej osoby?

• Krótkowzroczność

W tym przypadku dana osoba nie ma problemu z widzeniem obiektów znajdujących się blisko, jednak obiekty umiejscowione dalej są dla niej zwykle zamazane lub niemal niedostrzegalne. Za taki stan rzeczy odpowiedzialna jest przede wszystkim nieprawidłowa budowa oka, a najczęściej zbyt długa gałka oczna. Zdarza się, że krótkowzroczność występuje także jako rezultat innych chorób, np. cukrzycy bądź zaćmy.

• Dalekowzroczność

Z dalekowzrocznością (inaczej: nadwzrocznością) mamy do czynienia najczęściej gdy gałka oczna jest zbyt krótka.Osoby z tą wadą wzroku często źle widzą zarówno daleko jak i blisko. Co ciekawe, dalekowzroczność jest normalnym stanem fizjologicznym u małych dzieci, ale z wiekiem zwykle zanika. Jeśli tak się nie stanie, należy niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie.

Krótkowidz – pierwsze objawy

Osoby cierpiące na krótkowzroczność mogą zaobserwować u siebie konkretne objawy. Część z nich odczuwalna jest w obrębie oczu, jednak pozostałe są dość niespecyficzne i nie od razu muszą kojarzyć się z problemami okulistycznymi:

• pieczenie oczu i częste ich pocieranie,
• gorsze widzenie przy słabym oświetleniu,
• częstsze bóle głowy,
• zmęczenie,
• mrużenie oczu w celu poprawienia ostrości obrazu,
• przybliżanie przedmiotów, aby lepiej je zobaczyć,
• trudności w codziennych czynnościach, np. podczas prowadzenia pojazdu.

Jeśli powyższe objawy dotyczą również Ciebie, z pewnością warto skonsultować je z lekarzem specjalistą, by rozwiać swoje wątpliwości i – w razie potrzeby – wdrożyć odpowiednie leczenie.

Więcej o tej wadzie i jej objawach znajdziesz w strefie pacjenta Warszawskiego Szpitala Okulistycznego: https://www.wszo.pl/strefa-pacjenta/filmy-edukacyjne/

Dalszy przebieg krótkowzroczności

Tempo przebiegu krótkowzroczności oraz rozwoju tej wady warunkują czynniki środowiskowe, m.in. czas spędzany przed ekranem komputera czy telefonu, a także poziom stresu, tryb życia, a nawet długość i jakość snu. Nie bez znaczenia są także podjęte przez pacjenta działania: niekorygowana krótkowzroczność będzie rozwijać się szybciej.

Krótkowzroczność najczęściej diagnozuje się w młodym wieku, zwykle w okresie szkolnym. W zależności od wieku pojawienia się wady będzie ona postępować wolniej lub szybciej, godnie z zasadą: im wcześniejsze pojawienie się krótkowzroczności, tym wyższe ryzyko szybkiego jej przebiegu. Ze względu na zaawansowanie krótkowzroczności wyróżniamy krótkowzroczność niską, średnią oraz wysoką.

Wady tej nie można wyleczyć, jednak można spowolnić jej rozwój i zapobiec potencjalnym powikłaniom. W jaki sposób? Przede wszystkim dbając o korekcję wzroku, regularne konsultacje z okulistą, a także prowadząc zdrowy tryb życia.

Dalekowidz – pierwsze objawy

Również dalekowzroczność daje charakterystyczne symptomy, na które warto zareagować od razu, gdy się pojawią i staną się uciążliwe:

• trudności z dostrzeżeniem bliskich obiektów,
• bóle głowy i oczu,
• częste łzawienie oczu,
• zez zbieżny (w przypadku małych dzieci),
• podwójne widzenie.

Co ważne, w przypadku zaawansowanej dalekowzroczności może pojawić się problem z obuocznym niedowidzeniem, a także problemy z widzeniem zarówno z bliska, jak i z daleka.

Dalszy przebieg dalekowzroczności

Początkująca dalekowzroczność, zwłaszcza u ludzi młodych, potrafi latami nie dawać żadnych objawów. Z wiekiem wada postępuje: zaawansowana dalekowzroczność powoduje podwójne problemy. Chory ma trudności zarówno z widzeniem z bliska, jak i z większej odległości. Dodatkowo wada ta zwiększa ryzyko rozwinięcia się jaskry.

Dalekowzroczność można korygować z pomocą okularów, soczewek kontaktowych, ale także zabiegów laserowych, które – choć znacznie droższe – dają często lepsze rezultaty od tradycyjnych metod. Warto pamiętać jednak, że ta ostatnia metoda dotyczy tylko osób o ustabilizowanej wadzie (najczęściej do zabiegu kwalifikuje się osoby po ukończeniu 21 roku życia).

Aby wzmocnić efekty korekcji wady, dobrze zadbać o odpowiednie oświetlenie codziennej przestrzeni, dietę bogatą w witaminy, odpoczynek oczu, a także częsty kontakt ze światłem naturalnym.

Krótkowzroczność a dalekowzroczność. Różnice w przebiegu

Jak widać, obie wady nie powinny być bagatelizowane, a odpowiednia korekcja zapewni ich wolniejszy rozwój, a także podniesie poziom komfortu chorego. Zalecenia są bardzo podobne i opierają się przede wszystkim o ogólny zdrowy tryb życia, regularne wizyty u okulisty i higienę oczu.

Przebieg krótkowzroczności i dalekowzroczności różni się przede wszystkim:

• tempem rozwoju wady – krótkowzroczność pojawia się dość nagle, podczas gdy dalekowzroczność może latami nie dawać większych objawów,
• rodzajem leczenia wady – w przypadku krótkowzroczności do standardowych metod dochodzi także tzw. ortokorekcja, w przypadku dalekowzroczności nie wchodzi ona w grę.